Terwijl de voorzitter nog in de clinch ligt met haar internetverbinding thuis, blijft een woordelijk verslag van de uiterst geslaagde clubvakantie nog even uit. Update 14/8: inmiddels is er ondanks de aanhoudende internetstoring van de voorzitter een verslag (geplaatst vanuit het Cafe, met dank aan het draadloos netwerk van de Gaper! ;-) ). Aan de inkleuring met wat plaatjes wordt nog gewerkt...

Maar de trailer van de klimtijdrit is er al! (de film blijkt bij voorbaat al beter dan het verslag... Hulde voor de montage, Edwin!):

• De trailer van "De Klimtijdrit (de Film!)" (met de uitslag hier rechts...)

Ondertussen stromen via allerlei kanalen ook beelden van de hele week binnen. Die willen we de liefhebber (met een breedbandverbinding en die de tijd heeft om er even voor te gaan zitten) natuurlijk niet onthouden! Hier zijn de eerste links, dank fotografen!

• De foto's van Rens
• De foto's van Joep
• De foto's van Leon
• De Foto's van Joyce (& co)
• De Foto's van Koen S
• De foto's van Emiel (met filmpje van het het luide deel van het feestconcert)
• Nieuw! De foto's van Johan

Heb je ook foto's ergens online geplaatst om te delen? Stuur dan de link even naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Misschien afgeschrikt door de aanduiding Monstermountainbiketocht  durfde slechts een bescheiden aantal fietsers het Hoofd Innovatie te volgen op de track TransBelgieNoordZuid. Maar de  uitzetters Sels, Fonck, Stubbe en DeKeukelaere hebben mooi werk geleverd. Niet over asfalt door eindeloze lintbebouwing, maar meer achterlangs. Belgie blijkt heel groen als je deze route volgt, en vol bijzondere plaatsen: Het begon bij de noordelijkste grenspaal die gewoon in een voortuin staat, langs de Rijksweldadigheidskolonie, de abdij van Tongerlo, reservaat de Duivelskuil, de Grotendries, paden overwoekerd door bramen en mais, en als finish voor de dag Hoegaarden. Daar worden voor de prijs van een witte bij onze sponsor pullen geschonken waarachter een Stanley zich kan verschuilen.
Alle gekheid op een stokje: het bleek een gouden greep: een heel leuke route vol afwisseling en verassingen, Vlaanderen op z'n mooist nl van achteren, ca 50% onverhard, genoeg horeca erlangs; we hebben zunne schonen daag gehad!. Het doet verlangen naar meer: de rest van de route is nog ca 200km en te doen in 1 weekend. Kijken of Wallonie van achteren ook mooier is; iets voor volgend jaar dus.

Wim

Na de hel van 2010, volgden de helden van 2011. Een Ronde om in te lijsten, dat wat het! Misschien niet vanwege een recordaantal deelnemers (was het nu 555 of 666, of iets daartussenin?), maar dan wel vanwege de heldhaftige prestaties die geleverd zijn. Zowel door de deelnemers, als door de organisatie! Prachtige route (hulde aan "stagiaires" Bert en Wim! - zo mooi, dat de voorzitter het op haar geboortegronden niet droog heeft weten te houden...), uitdagende omstandigheden, de-escalerend optreden bij het bezoekje van de geluidspolitie op de vroege zondagochtend, en op alle fronten enthousiaste en onvermoeibare vrijwilligers, van de onthaaldames en podiumpraters op het plein, tot de postbewaaksters in het pannenkoekenhuis op het hoogtepunt van de 200 km, van de vroege vogels op het plein tot de late pijlenhakkers op de fiets. Ook werd duidelijk dat St Anneke naast een aantal nieuwe relaties ook een fijn aantal nieuwe vrijwilligers met talenten heeft opgeleverd. Bestuur van de Stichting Ronde van het ED, en lieve vrienden en vriendinnen van WTC Cafe Wilhelmina, jullie mogen trots zijn. Lees de reacties op twitter en de site van het ED, om het ook nog eens van wat anderen te horen!

En om het nog eens terug te zien: Connie Sinteur heeft weer onverschrokken foto's staan maken. Alle foto's zijn via deze link te zien en te bestellen. Rechts een plaatje van het prominentenpeloton van oud-profs in zijn bijna volledige omvang, oud-prof vd Genugten heeft helaas voor de 40 km moeten kiezen. De ware prominente van de dag was natuurlijk Marianne Vos, die des avonds aan ons verscheen. Ze fietst weliswaar te snel om geflitst te kunnen worden, we hebben haar de Ronde dus niet zien fietsen, maar laat haar maar aan onze gulle sponsor en zijn oog voor vrouwen over: het is Marianne niet gelukt over het Wilhelminaplein te lopen zonder stevig door Frank omhelsd te worden en trots aan de verzamelde vrijwilligersschaar getoond. Een prominent moment tijdens het diner, dat ongetwijfeld op de kalender vereeuwigd zal worden!

De foto's van Leon op post 1 zijn HIER te vinden.

Op naar een prachtige 22e Ronde van het Eindhovens Dagblad, op 3 juni 2012, ter ere van het 100-jarig bestaan van het ED. Noteer deze datum alvast, zorg dat je er weer bij bent! En laten we dan in het begin van het seizoen alvast wat worsten naar de Clarissen brengen...

Vrienden en vriendinnen van de WTC Cafe Wilhelmina

Vandaag is een bijzondere dag

Bijzonder omdat de Wim van der Mark Memorial wordt gereden. Wie is dat, zullen veel nieuwere leden zich afvragen. Wim was oprichter van onze vereniging, samen met Harrie van de Bor. (1) En wederom zullen veel mensen zich afvragen wie is dat?
Welnu, de een is dood, en de ander leeft nog, vandaar deze Memorial.

Wim, ofwel Wimme, en liefst nog Ijzeren Wimme is jarenlang voorzitter geweest van onze mooie vereniging. Groot organisator, bedenker, schrijver. Gedurende 25 jaar heeft hij de vereniging met ijzeren hand geleid. Deze man leefde voor de club, het café en hij was oprecht geïnteresseerd in het leven en welzijn van alle leden.  Op weg naar de Zomerhof,  (ons wielermagazine) was onze lokale Privé, waarin alles stond wat er de afgelopen maand gebeurd was, maar  waar vooral in stond wat er allemaal gebeurd had kunnen zijn, ontsproten aan een zeer creatief brein.

Eigenschappen van mensen werden mega uitvergroot en kwamen als personages in een roman tot leven in ons clubblad. Sterker nog, er waren mensen die alleen maar bestonden in ons clubblad. Nooit ben ik Staf de Smed tegengekomen, maar het voelt of ik alles van dit personage weet. Verlangend keken wij elke keer uit naar wat zijn hersenspinsels nu weer hadden bedacht. Wie heeft wat gedaan met wie en waarom. Nieuwe leden moesten ofwel een kruik afleveren, ofwel met de voorzitter het bed delen, al naar gelang de sexe. Dat waren nog eens tijden.
Wat was ik blij dat ik hem mocht opvolgen.

Helaas hebben al die kruiken en alle vrouwen tot de versnelde ondergang van deze roemruchte figuur geleid. Maar genoten heeft hij ervan.
Wimme, wij hebben genoten van jouw liefde, van jouw vriendschap,  en, namens Henk van Mill van jou vrouw!

Het is nu tijd om verder te gaan. Vergeten zullen we jou niet Wimme, daarvoor neem je een te grote plaats in bij ons die jou gekend hebben. Maar na 10 jaar is het tijd om deze plek achter ons te laten. De Wim van der Mark Memorial zal als toertocht blijven bestaan maar zal een andere invulling krijgen.

Want, alles moet anders. En alles zal anders! Voor de laatste keer zal de WTCC de Guiliaume de Fer  beklimmen, voor de laatste keer zullen wij als WTCC hier jouw graf bezoeken. Voor de laatste keer, Wimme, maar in gedachten fiets je nog steeds met ons mee !

Kom, het is tijd  Schoenen an, we gaon!